‘Ik wil iets zien veranderen in mijn leven’

'Ik wil iets zien veranderen in mijn leven'

"Ik ben in 2019 begonnen met mijn promotie, vlak voor Covid. Ik heb een paar maanden op kantoor gezeten en toen ging alles online", zegt Andrea Kis terugkijkend op de eerste maanden van haar PhD in Eindhoven. De timing kon niet slechter voor Andrea, die nieuw was in Eindhoven.

"Covid maakte het moeilijk om mijn nieuwe stad te verkennen, nieuwe mensen te ontmoeten en de universiteit en haar gemeenschap te leren kennen."

"Ik bedacht verschillende manieren om die sociale interacties na te bootsen, zoals het opzetten van een virtueel kantoor en wekelijkse koffiemomenten voor onze groep en deelnemen aan dagelijkse gesprekken met lableden. Maar, als ik terugkijk op de Covid-lockdowns, was het misschien een voorbode voor wat komen ging."

De academische wereld begrijpen en verbeteren

Andrea heeft iets meer dan vijf jaar gewerkt aan haar proefschrift 'Surviving academia: Studies on the sustainability of science and academic careers'. "Ik heb gewerkt aan het begrijpen en verbeteren van de academische wereld voor iedereen."

Andrea wilde manieren vinden waarop onderzoekers inhoudelijk sterke resultaten kunnen boeken, zonder zichzelf voorbij te lopen.

"De academische wereld leunt zwaar op het 'publish or perish'-principe, en dat leidt vaak tot overbodige of overvloedige publicaties. Het is lastig om op sommige resultaten verder te bouwen, uitkomsten te repliceren of vertrouwen te hebben in sommige bevindingen. Dit model - gecombineerd met de bijbehorende carrièreprikkels en financieringsstructuren - maakt het onderzoeksleven voor veel wetenschappers onhoudbaar en stressvol."

Ik heb gewerkt aan het begrijpen en verbeteren van de academische wereld voor iedereen.

Andrea Kis

Een mistig gevoel

Elk promotietraject is uniek en persoonlijk, maar het trekt vrijwel altijd een zware wissel op lichaam en geest. Voor Andrea begon het te wringen tijdens het derde jaar van haar promotie."Ik was niet slim genoeg om de signalen die mijn geest me gaf te herkennen. Pas toen mijn lichaam me ook signalen begon te geven, merkte ik dat het niet goed ging met me."

Andrea was uitgeput - op een gegeven moment was het zelfs moeilijk om uit haar bed te komen. "Het kostte me een half uur om één mailtje te lezen. Ik haalde altijd voldoening uit de dingen doen die ik leuk vind, maar ik kreeg het gewoon niet meer voor elkaar om ze te doen. Ik kon me zelfs niet meer focussen op een kleine taak. Het voelde alsof er een dikke mist in mijn hoofd hing."

Ik was niet slim genoeg om de signalen die mijn geest me gaf, te herkennen Pas toen mijn lichaam me ook signalen begon te geven, merkte ik dat het niet goed ging met me.

Andrea Kis

Toen Kerstmis 2021 aanbrak, dacht Andrea dat twee weken afstand van haar werk haar de reset zou bieden die ze nodig had.

"Ik dacht dat een vakantie met familie en vrienden alles zou oplossen, maar dat gebeurde niet. Ik had geen energie om van het moment te genieten. En kon ook geen duidelijke oplossing vinden voor wat ik meemaakte", zegt Andrea. "Ik bleef me maar afvragen waarom mijn geest, lichaam en emoties niet wilden doen wat ik wilde dat ze deden."

Grootste supporter

Ondanks alle onzekerheden was een van haar grootste steunpilaren tijdens de burn-out haar dagelijkse begeleider, Elena Mas Tur. "Elke week als ik haar zag, en haar vertelde hoe schuldig ik me voelde over de situatie, wuifde ze dat weg. Ze was er voor me als begeleider én als mens, dat was enorm waardevol voor mij. Na de verdediging van mijn proefschrift zijn we heel goed bevriend geraakt - en dat zijn we nog steeds."

Andrea benadrukt de belangrijke rol van een therapeut in het doorkomen van deze moeilijke periode. "Ik had een heel goede werkrelatie met mijn therapeut. Ik raad iedereen die met mentale gezondheidsuitdagingen worstelt aan om met een professional te praten. De tijd nemen voor je mentale gezondheid en persoonlijke ontwikkeling is cruciaal - het zou onderdeel moeten zijn van elke promotie."

Tips van Andrea

Nieuwe rol, nieuwe missie

In februari van dit jaar is Andrea begonnen in een nieuwe rol met een nieuwe missie. "Ik ben nu verantwoordelijk voor het open science-project binnen Erkennen en Waarderen aan onze universiteit. Samen met Julma Braat, HR-beleidsadviseur en mijn mentor in HR-management, schreef ik een subsidieaanvraag voor de Open Science NL call. Met meer dan twintig jaar ervaring weet Julma alles over academische carrières. Ze is een inspirerende leider, met een duidelijke visie."

Andrea beschouwt haar rol ook als uniek. "We schreven een subsidie-aanvraag speciaal voor ons doel en creëerden een rol voor mij. Ik doe nog steeds onderzoek zoals ik deed tijdens mijn promotieonderzoek, en ik werk samen met mijn begeleiders - nu gewaardeerde collega's en mentoren. Maar mijn focus ligt minder op het publiceren van artikelen in de academische zin. In plaats daarvan gebruik ik mijn sociaalwetenschappelijke vaardigheden, psychologische achtergrond en beleidskennis om praktische veranderingen te realiseren aan onze universiteit. Ik vind deze rol uitdagend, maar zeer de moeite waard."

Ik kan dingen beter maken voor mensen.

Andrea Kis

Waar haar PhD-project Andrea de kans gaf om de academische wereld op een theoretische wijze te verkennen, biedt haar nieuwe rol haar de mogelijkheid om tastbare, praktische resultaten te behalen.

"Ik kan dingen verbeteren. Ik ben elke dag met mensen bezig, praat met ze, leer over hun perspectieven en de sociale normen aan onze universiteit. Ik kijk hoe we verantwoordelijkere onderzoeksomgevingen kunnen faciliteren. Dat doe ik door te kijken naar hoe onderzoekers worden beoordeeld, hoe ze worden aangenomen en hoe carrières een vlucht nemen

Responsible research conversations

• Meld je aan voor het evenement

Verandering

Verandering is een rode draad in Andrea's leven, en de afgelopen jaren misschien wel meer dan ooit. "Ik verhuisde naar een ander land, ik begon aan een PhD, kreeg een burn-out, leerde veel over mezelf geleerd en ik begon aaneen nieuwe rol buiten de traditionele academische wereld."

Verandering raakte ook Andrea's privéleven. Ze ging door een scheiding vlak voor het afronden van haar promotie en onderging een operatie vanwege kanker kort nadat ze aan haar nieuwe functie begon.

"Toen een goede vriend me - met schaamte en schuldgevoel- vertelde over mentale gezondheidsproblemen, maakte me dat verdrietig. Het bracht me terug naar de gevoelens die ik had tijdens mijn burn-out. Ik besefte hoe waardevol het was om dat te zien als onderdeel van mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling."

"Ik denk niet dat ik de veerkracht had gehad om al die uitdagingen aan te gaan zonder de mensen die achter me stonden. En zonder de maanden tijd die ik heb gekregen om over mezelf te leren."

"Ik hoop dat het delen van mijn verhaal anderen kan helpen om te laten zien dat het normaal is dat je worstelt. En dat het in moeilijke tijden belangrijk is om vriendelijk te zijn, voor elkaar en voor jezelf. Deze ervaringen te normaliseren, en laten zien dat het in moeilijke tijden belangrijk is om vriendelijk te zijn, zowel voor elkaar als voor jezelf."

We hebben meer mensen nodig die effectieve verandering willen hebben, en ik wil deel uitmaken van de verandering.

Andrea Kis

In haar huidige rol binnen het project Recognising and Rewarding Open Science streeft Andrea naar verandering van de academische cultuur. "We moeten de rol van universiteiten opnieuw vormgeven - onze positie als bewakers van het vrije denken terugwinnen, de individuele veerkracht versterken door institutionele zorg, en verantwoordelijkheid en vriendelijkheid bevorderen. We hebben meer mensen nodig die verandering willen brengen, en ik wil deel uitmaken van die verandering."

Nu haar rol later dit jaar afloopt, hoopt Kis opnieuw de kans te krijgen om verandering te stimuleren - verandering ten goede van onze academische cultuur. "Ik wil iets zien veranderen in mijn leven."

Mediacontact

Uit onze strategie: over wellbeing

• Meer over studentenwelzijn